Schaal, binnenkant roos
Zell
Barmhartige Samaritaan, Meer en Bosch
Goedewaagen
1832 - 1957 Meer en Bosch
Kop en schotels met bloemen en mensenfiguren
blauw wit met bloemen en mensenfiguren
Jaren zestig beeldje, jongen met strik en vlinder
Jaren zestig beeldje, jongen met strik en vlinder
klei/steen
Piggelmee, het tovervisje
Piggelmee het tovervisje
origineel boek / album compleet met alle in plak plaatjes
compleet met alle plaatjes
uitgever: uit de 50 tiger jaren
de erven de wed. J. van Nelle NV Rotterdam
Keramisten
Lijst van Nederlandse keramisten
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
A
– B
– C
– D
– E
– F
– G
– H
– I
– J
– K
– L
– M
– N
– O
– P
– Q
– R
– S
– T
– U
– V
– W
– X
– Y
– Z
– Zie
ook
A
- Cris Agterberg (1883-1948)
- Govert-Marinus Augustijn (1871-1963)
B
- Gerrit de Blanken (1894-1961)
- Henk Breuker (1914-2003)
- Willem Coenraad Brouwer (1877-1933)
- Hugo Brouwer (1913-1986)
D
- Cor Dam (1935)
- Jan Dekkers (1919-1997)
- Sophie van der Does de Willebois (1891-1961)
- Theo Dobbelman (1906-1984)
- Dora Dolz (1941-2008)
- Jan van Druten (1916-1993)
- Lydeke von Dülmen Krumpelmann (1952)
E
- Dick Elffers (1910-1990)
F
- Chris Fokma (1927)
G
- Guido Geelen (1961)
- Jan van Gemert (1921-1991)
H
- Berend Hendriks (1918-1997)
K
- David van de Kop (1937-1994)
L
- Chris Lanooy (1881-1948)
- Luigi de Lerma (1907-1965)
- Frans Lommen (1921)
M
- Hannie Mein (1933-2003)
- Frank de Miranda (1913-1986)
N
- Bert Nienhuis (1973-1960)
- Herman Nieweg (1932-1999)
- Pepijn van den Nieuwendijk (1970)
P
- Gerrit Patist (1947-2005)
- Joop Puntman (1934)
R
- Lia van Rhijn (1953)
S
- Karel Sluijterman (1863-1931)
- Anno Smith (1915-1990)
- Jan Snoeck (1927)
- Jan van Stolk (1920-1997)
V
- Jan van der Vaart (1931-2000)
Zie ook
Hertjes Han van Meegeren
Twee hertjes Han van Meegeren
Levensloop
Han van Meegeren ontwikkelde een grote vaardigheid in tekenen, schilderen, etsen en aquarelleren, en had grote belangstelling voor de Nederlandse klassieke schilders. Zijn vader was zeer gekant tegen zijn werk als schilder. Als hij zijn zoon betrapte, moest deze strafregels schrijven: 'Ik ben niets, ik weet niets, ik kan niets'.
Student
Club- en boothuis voor DDS
Van 1907 tot 1913 studeerde hij, op aandringen van zijn vader, bouwkunde aan wat toen de Technische Hoogeschool van Delft heette. Hij maakte zijn studie niet af. Wel ontwierp hij tijdens zijn studie het aan de Sint-Huybrechtstoren grenzende clubhuis voor roeivereniging D.D.S. in Delft. Kort vóór het beëindigen van zijn studie ontving hij een prestigieuze vijfjaarlijkse gouden medaille voor zijn studie betreffende het interieur van de Laurenskerk in Rotterdam. Maar Han van Meegeren beschikte over een onwrikbare passie en liet zich niet afhouden van wat hij als zijn levenswerk zag en beëindigde zijn architectenstudie.
Schilder
Van Meegeren had een moeilijke weg gekozen. De moderne kunst had hij afgezworen en het was weinig waarschijnlijk dat hij erkenning zou krijgen door te schilderen in een stijl die eeuwen daarvoor populair was geweest. Hij werd door kunstcritici geridiculiseerd en kon op een gegeven moment zelfs niet meer exposeren. Van Meegeren vond de plaatselijke critici vals en onwetend en hij wilde zijn gelijk bewijzen door hen publiekelijk te vernederen. Hij was lid van de Haagse Kunstkring en uitte zijn mening onder meer in hun blad, De Kemphaan, waarvan Jan Ubink redacteur uit de Balistraat was. Toen men Van Meegeren weigerde als voorzitter, ondanks door hem aangeboden financiële steun aan de noodlijdende Kring, verhuisde hij naar Frankrijk. Bij Nice kocht hij een kasteel waar hij iedere bezoeker weerde, want daar legde hij zich toe op het perfectioneren van het schilderen van oude meesters.
Van Meegeren, die daar zeer bekend werd met de schildertechnieken van de Nederlandse meesters, besloot een valse Vermeer te maken. Het werd in 1937 een schilderij van de Emmaüsgangers. Als de critici het werk zouden prijzen, zou Van Meegeren onthullen dat het een vervalsing was. Daarmee zou hij de onwetendheid van de critici hebben aangetoond. In het bijzonder was dr. Abraham Bredius zijn doelwit. Deze was een autoriteit op het gebied van Vermeer en werd door Van Meegeren zeer veracht.
zie voor meer info Wikipedia
Dienblad Chris van der Hoef
Chris van der Hoef
Verzilverd dienblad
plusminus 1920
Van der Hoef was vanaf 1888 leerling beeldhouwer in het Atelier Van den Bossche en Crevels in Amsterdam. In 1898 ging hij bij de Aardewerkfabriek Amstelhoek werken, waar hij ontwerper werd en vervaardiger van sier- en gebruiksvoorwerpen. Van 1903 tot 1910 was hij verbonden aan De Woning Amsterdam, Zuid-Holland Gouda, Haga Purmerend en Amphora Oegstgeest. Vanaf 1910 maakte Van der Hoef geen aardewerk meer en ging hij vrijwel uitsluitend aan het beeldhouwen en het creëren van penningen werken. Hij woonde en werkte in Amsterdam tot 1904, Gouda tot 1905, in Amsterdam van 1905 tot 1925 (in het voormalig atelier van Lambertus Zijl) en in Den Haag van 1925 tot zijn dood in 1933.
Van der Hoef was een vertegenwoordiger van de Nederlandse Nieuwe Kunst, een stroming die in Duitsland Jugendstil genoemd wordt. De jugendstil kent enerzijds de curvilineaire of versierende art nouveau (in Nederland met een knipoog "slaoliestijl" genoemd), die de natuur koos als inspiratie, met vloeiende, golvende lijnen van plant- en diermotieven. Daarnaast waren melancholieke vrouwfiguren uitgangspunt. Anderzijds richtte de geometrische art nouveau zich meer op strakke en geometrische lijnen en wiskundige motieven. Motieven uit de natuur keren hierin als abstracties terug. Van der Hoef werkte in beide stijlen.
In Amsterdam staat het door Van der Hoef en Driekus Jansen van Galen gebeeldhouwde Burgemeester Tellegenmonument, een werk uit 1922. Als beeldhouwer nam van der Hoef deel aan de Olympische Zomerspelen van 1928 te Amsterdam. Hierop won hij een zilveren medaille.
Medailleur
Een penning voor een oogartsencongres.
De medailles van Van der Hoef worden tot de fraaiste voorbeelden van deze kunst gerekend en worden veel verzameld.[bron?] Meestal zijn het bij de firma Koninklijke Begeer in opdracht gemaakte penningen. In het begin van zijn penningcarriere ontwierp hij een aantal sportpenningen. In 1912 werd hij gevraagd om een penning te ontwerpen voor de Nederlandsch-Belgische Vereeniging van Vrienden van de Medaille, waarna in 1913 een aantal ontwerpen volgde voor de 100-jarige onafhankelijkheid van Nederland. Zijn ontwerpen uit deze tijd zijn duidelijk geïnspireerd op de jugendstil. In de jaren 20 werden zijn werken meer geabstraheerd en werd hij duidelijk beïnvloed door de toenmalige art-deco stromingen. Zijn oprichterspenning voor de Vereeniging van Penningkunst uit 1925 is in een zeer kleine oplage uitgereikt. In de tweede helft van de jaren 20 ontwierp hij een aantal penningen waarvan ook een grote gegoten variant werd vervaardigd. Te denken valt aan het Lustrum uit 1926 voor de universiteit van Utrecht. Rijksmuntmeester dr. C. Hoitsema vroeg hem in 1927 een penning te ontwerpen voor het gegeven dat 's Rijks Munt 25 jaar een staatsbedrijf was. Hij ontwierp ook een penning voor de negende olympiade in Amsterdam. Vooral de penningen die voor de Indische postvluchten werden gemaakt zijn het vermelden waard.
Keramist
De ontwerpen zijn over het algemeen eenvoudig en door traditioneel boerenaardewerk geïnspireerd. Zij verschillen daarom van zijn tekeningen en penningkunst. Zijn gebruikskeramiek zoals serviezen is eenvoudig gedecoreerd, bijvoorbeeld in zijn 'blokjes'-ontwerp. Van der Hoef kreeg een commissie van 10 tot 15% voor zijn ontwerpen.
Van der Hoef werkte in opdracht voor de volgende bedrijven:
De Amsterdamse Fayence fabriek "aardewerkfabriek Amstelhoek" (1894-1903) te Amsterdam,
Plateelbakkerij Haga (1904-1907),
Amphora in Oegstgeest (vanaf 1908)
Plateelbakkerij Zuid-Holland te Gouda (serviezen en plastieken)
Porselein en aardewerkfabriek de Sphinx in Maastricht (serviezen met eenvoudige motieven)
Tot 1903 was hij werkzaam bij de binnenhuisarchitecten en interieurwinkels "'t Binnenhuis" en daarna bij het gelijksoortige bedrijf "De Woning".
Na 1910 maakte Van der Hoef nog sporadisch aardewerk. Zijn werk bevindt zich in de collecties van onder meer het Gemeentemuseum Den Haag, het Stedelijk Museum in Amsterdam en Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam.
Sierkunstenaar
Een theepot uit circa 1933.
Van 1923 tot aan zijn dood was Van der Hoef verbonden aan de N.V. Gerofabriek, een zilverfabrikant in Zeist, waar hij ontwerpen voor zilveren gebruiksvoorwerpen en bestek maakte. Van zijn hand zijn ook tientallen tinnen vazen en borden. De honderden ontwerpen van Van der Hoef zijn ook nog in Nederlandse huizen te vinden
Tekening van Willy Sluiter
Tekening Willy Sluiter
Jan Willem (Willy) Sluiter (Amersfoort, 24 mei 1873 - Den Haag, 22 mei 1949) was een Nederlands schilder, tekenaar en grafisch ontwerper.
Familie
Sluiter was een lid van de predikantenfamilie Sluiter en groeide op in Heerenveen (tot 1883) en Zwijndrecht (vanaf 1883) als zoon van notaris mr. Jan Willem Sluiter (1839-1902) en Johanna Hillegonda Cornelia Suermondt (1846-1931). Hij trouwde in 1901 met Agatha Anna Louise van Nievervaart (1874-1957); uit dit huwelijk werd een dochter Johanna Adriana (1902-1991) geboren.
Loopbaan
Sluiter ontwikkelde zich tot een veelzijdig kunstenaar. Hij woonde en werkte op verschillende plaatsen: in Dordrecht en Rotterdam, maar ook in geliefde schildersdorpen als Scheveningen, Katwijk en Laren. Sluiter was lid van veel kunstgenootschappen, onder andere van Pictura in Dordrecht, Arti et Amicitiae te Amsterdam en Pulchri Studio' te Den Haag.
Sluiter was van 1891 tot 1894 leerling aan de Rotterdamsche Academie voor Beeldende Kunsten en daarna volgde hij lessen aan de Haagsche Academie voor Beeldende Kunsten. Hij ontwikkelde zich tot een bekende schilder, tekenaar van politieke prenten, maakte veel affiches, voerde opdrachten voor reclame uit en was tevens boekbandontwerper. Heel bekend zijn de 38 omslagen voor bladmuziek die hij tussen 1920 en 1925 ontwierp voor uitgever Scheltens en Giltay; het waren cabaretteksten van de dichter Clinge Doorenbos
Hij woonde en werkte in Zwijndrecht, Dordrecht, Rotterdam tot 1894. Daarna van 1894 tot 1897 in Scheveningen en van 1898 tot 1909 in Volendam. In 1909 vestigde hij zich in Laren en bleef daar tot 1916 toen hij naar Den Haag ging.
De onderwerpen van Sluiters werk kwamen vaak uit het strand- en vissersleven, maar ook in de 'hogere kringen' was hij een gezocht portretschilder. Hij werd ook zeer bekend met een aantal politieke prenten en affiches.
In het Dordrechts Museum in Dordrecht was in 1999 een expositie over de affiches van Willy Sluiter ter gelegenheid van zijn 50ste sterfdag.
voor meer info zie wikipedia
Abonneren op:
Posts (Atom)